മങ്കടയിൽ രണ്ടു ദിവസം മുൻപുണ്ടായ കൊലപാതകം നടത്തിയവരെ വിശേഷിപ്പിക്കാൻ “സദാചാര പോലീസുകാർ” എന്ന വാക്കാണ് പൊതുവെ മാധ്യമങ്ങളിലും സാമൂഹികമാധ്യമങ്ങളിലും കണ്ടു വരുന്നത്. “പോലീസ്” എന്നത് പോസിറ്റീവായി ഉപയോഗിക്കണ്ട ഒരു പദമാണെന്നാണ് എന്റെ പക്ഷം. ജനങ്ങളുടെ ജീവനും സ്വത്തിനും സുരക്ഷിതത്വം ഉറപ്പുവരുത്തുക എന്നതാണ് പോലീസിന്റെ കടമയും കർത്തവ്യവും. അതുകൊണ്ടു തന്നെ, സദാചാരസംരക്ഷണത്തിന്റെ പേരിൽ ആളുകളെ ഉപദ്രവിക്കുകയും കൊല്ലുകയും ചെയ്യുന്ന വിഭാഗത്തെ “സദാചാരഗുണ്ടകൾ” എന്നു തന്നെ അഭിസംബോധന ചെയ്യണമെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു.

പാട്രിയാര്‍ക്കിയുടെ മറ്റൊരിര കൂടി. മങ്കടയില്‍ നടന്ന സദാചാര കൊലപാതകത്തെ അങ്ങനെവേണം വിശേഷിപ്പിക്കാന്‍. കേരളത്തില്‍ പൊതുവിലുള്ള പുരുഷമേധാവിത്തപൊതുബോധത്തിന്‍റെ ഉല്പന്നമാണ് ഓരോ സദാചാരപ്പോലീസിംഗും. അതിനു വെള്ളവും വളവും നല്‍കി വളര്‍ത്തുന്നത് മതങ്ങളും.

സഖാവ് ഹരികൃഷ്ണൻ സ്വയം പരാജിതൻ എന്നു വിളിച്ചു. എങ്കിലും ജീവിതത്തിനും മരണത്തിനും പരാജയപ്പെടുത്താൻ കഴിയാത്ത മനുഷ്യൻ എന്നു കാലത്തിനു മുന്നിൽ കുറിച്ചിട്ടാണ് ഇയാൾ പോകുന്നത്.
ആ ഓർമ്മയ്ക്ക്‌ മുന്നിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഒരു ബ്ലോഗ് കുറിപ്പ് ഞങ്ങൾ പുനഃ:പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നു.

“The books that the world calls immoral are books that show the world its own shame.” ― Oscar Wilde

സിനിമ നുണ പറയാനുള്ളതാണ്, അതിനെ സത്യം പറയാൻ ഉപയോഗിക്കരുത്. ജീവിക്കുന്ന കാലത്തെ കുറിച്ചോ സമൂഹത്തെ കുറിച്ചോ മിണ്ടരുത്. രാഷ്ട്രീയം പറയുന്നതിനെ കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുക പോലും അരുത്. സിനിമയുണ്ടാവുന്ന സമൂഹം അച്ചടക്കമില്ലാത്തതാണെങ്കിലും, സിനിമ അങ്ങനെയാവരുത്. കഴിഞ്ഞ കുറേ ദിവസങ്ങളായി വാർത്തകളിൽ നിറയുന്ന സെൻസർ ബോർഡിന്റെ തിട്ടൂരങ്ങൾ ഭാവി സിനിമകൾക്ക് നൽകുന്ന മുന്നറിയിപ്പുകൾ ഇതെക്കെയായിരിക്കും.

A quick note on Brexit from a Left perspective. Well, not just on Brexit.

1. The Economic Crisis continues to make its impact felt

The worldwide economic crisis that began in 2008 and which is still continuing is the single biggest driver of social and political change in the world today.

ഹോമിയോപ്പതിക്കെതിരെ കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഒരു പോസ്റ്റ് ഇട്ടിരുന്നു. അതിന് കീഴെ വന്ന കമന്റുകളിൽ ആവർത്തിക്കപ്പെട്ട ചില ആരോപണങ്ങൾക്കുള്ള മറുപടിയാണ് ഇവിടെ ഉദ്ദേശിയ്ക്കുന്നത്. ഹോമിയോപ്പാത്തുകൾക്കെതിരേ കമന്റ് ഡിബേറ്റിന് പോകുന്നത്, ലോജിക്കൽ ഫാലസികളെക്കുറിച്ച് വല്ല പ്രോജക്റ്റും ചെയ്യാനാണെങ്കിൽ മാത്രമേ പാടുള്ളു എന്ന് പണ്ടേ പഠിച്ചതായതിനാലാണ് അവിടെ അപ്പപ്പോൾ മറുപടിയ്ക്ക് മുതിരാത്തത്. പറയാനുള്ളത് ഒരുമിച്ച് ഒരിടത്ത് തന്നെ പറയുന്നതാണല്ലോ എല്ലാവർക്കും സൗകര്യം.

കക്ഷി രാഷ്ട്രീയ-പ്രത്യയശാസ്ത്ര ഭേദമന്യേ എല്ലാ മലയാളികളും ഇത്തവണയും പരിസ്ഥിതി ദിനം ആചരിച്ചു. നാടാകെ ലക്ഷക്കണക്കിന്‌ മരത്തൈകൾ നട്ടു. അതിൽ കുറേയെണ്ണം അതിജീവിക്കും, വരും തലമുറക്കാശ്വാസമാകും, സംശയമില്ല. പക്ഷെ പരിസ്ഥിതി പ്രശ്നമെന്നത് പ്രത്യയശാസ്ത്ര നിലപാടുകൾക്കപ്പുറം എല്ലാവർക്കും യോജിക്കാവുന്ന ഒന്നാണോ? 'വികസന'ത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ കക്ഷി രാഷ്ട്രീയം മറന്ന് എല്ലാവരും യോജിക്കണമെന്ന വലതുപക്ഷ വാദത്തിന്റെ മറുപുറം തന്നെയാണീ പരിസ്ഥിതി പ്രശ്നത്തിലെ സമന്വയവും. വർഗാതീതമായ ഈ പരിസ്ഥിതിസംരക്ഷണ പൊതുബോധത്തിൽ മുങ്ങിപ്പോകുന്നത് "എന്ത് കൊണ്ട് പരിസ്ഥിതി നാശം?" എന്ന ഏറ്റവും കാതലായ ചോദ്യമാണ്.

‘That which liberates’ is knowledge according to Indian Philosophy. What if the educational system entitled to uphold the same philosophy abandons the seekers of knowledge halfway through their primary education? An interesting remark is that, though Indian philosophy does not endorse monetary benefit as a parameter of basic education, factual accounts show that education has always been the privilege of affluent people. Even after implementing the Right to Education Act, the country still struggles to meet the demands of primary education.